Naturalne oczyszczanie wody przy pomocy szungitu

Na początek zastanówmy się czym jest szungit i gdzie go wydobywamy. Szungit to minerał, którego 99% masy stanowi pierwiastek węgla, ma mocny czarny kolor, błyszczy i umieszcza się go pomiędzy antracytem, a grafitem. Posiada oryginalną matrycę węglową, a jego molekuły zwane fullerenami przypominają swoją budową piłkę futbolową.
Jego nazwa pochodzi od lokalizacji w której jest go najwięcej – północno zachodniego regionu Rosji, od miejscowości Szunga. Śladowe ilości wydobywane są także w Indiach, Kanadzie oraz Szwecji.

Liczne badania tego minerału wykazały, że jego molekuły są bardzo skutecznym antyoksydantem. Potwierdzono także jego działanie w poprawianiu jakości wody pitnej. To alternatywa dla wkładów z węgla aktywnego, dlatego szungit jest powszechnie stosowany w stacjach uzdatniania wody. Oprócz tego, że strukturyzuje wodę, to usuwa z niej szkodliwe elementy takie jak metale ciężkie, pestycydy oraz żelazo. Podobnie działa na fenole w wodzie, dioksyny oraz produkty naftowe. Wirusy i bakterie również zostają wyeliminowane w kontakcie z szungitem.

astrovita.pl

Inne właściwości szungitu

Dodatkowo odkryto, że woda potraktowana szungitem ma działanie prozdrowotne. Można ją wykorzystywać zarówno do picia czy przygotowywania potraw, jak i zażywania leczniczych kąpieli.

Potocznie zwana szungicianka to zwykła woda kranowa zaprawiona szungitem. Dzięki aktywacji tą materią woda nie ma zapachu i smakowo nie jest niczym wyróżniona, prawdziwi smakosze jednak zauważają, że jest delikatniejsza, jakby pozbawiona twardości. Dużym atutem jest fakt, że nie pachnie chlorem.

Wyodrębnione zostały następujące właściwości:

bakteriobójcze
przeciwzapalne
pochłaniające

Działanie to jest pozytywnie wykorzystywane w procesach leczniczych schorzeń stawów, układu trawienia, krążenia, nerwowego oraz oddechowego. Pomocniczo stosuje się wody szungitowe do leczenia chorób krwi.

Rodzaje szungitu

Najbardziej cenny jest szungit karelski, ponieważ zawiera najwięcej unikatowych właściwości. Syntetyzowane fullereny są bardzo drogie i ich wykorzystanie jest marginalne, jedynie w działaniach zaawansowanych technologicznie (doświadczeniach medycznych, komputerowych czy kosmicznych).